Project in Roodewal en voorjaarsvakantie

'Toen ik vandaag stopte met rennen, was ik verwonderd hoeveel tijd ik had om te leven.'

Deze tekst is vrijwel van toepassing op hoe ons leven er op dit moment uit ziet.
Vanuit Nederland zijn we gewend om de hele dag bezig te zijn. Afgelopen jaar hebben wij het hele jaar stage gelopen met werkdagen van half 9 tot 5 uur. De druk was vrij hoog, er wordt veel van ons verwacht, we moeten onszelf laten zien, onszelf verbeteren en je kan vooral niet te lang stilzitten.
Hier in Zuid-Afrika gaat het nu anders. We vroegen bij onze ontmoeting met Wilfred en Christine naar onze tijden bij het project en kregen te horen dat we vaak rond half 3 pas worden opgehaald en voor 6 uur weer thuis zijn. Onze eerste reactie was van huh, we komen hier om ons vol in te zetten als vrijwilliger en willen vooral geen tijd onbenut laten. Totdat we ons besefte dat het helemaal niet om het aantal uur gaat, maar om de inhoud van je bezigheden. Wij kunnen zoveel betekenen in die paar uur bij het project. Daarbij hebben wij de tijd om de opgedane indrukken te verwerken, want wat we zien raakt ons in ons hart. We rennen onszelf daardoor niet voorbij en we verwonderen ons oprecht over de vele tijd die we hier hebben om te leven.

Back to the project. Vorige week hebben wij voor het eerst twee middagen voor de jonge eco boys zelf voorbereid. We hadden ontzettend leuke spellen bedacht, althans dat vonden we zelf. Bij het spel binnen was Linda na twee minuten de enige die op een stoel zat, met een grote kring van legen stoelen om haar heen. Tijdens het spel van Jantine buiten klommen ze in bomen en renden ze alle kanten op. De spanningsboog is dus intens kort. Gezellig was het zeker en lol hebben we ook, maar structuur is zwaar lastig. Rugby vinden de kinderen hier trouwens helemaal geweldig, het is het voetbal van Nederland. Als je de kinderen vraagt wat is je hobby zeggen ze: 'rugby'. Wanneer je vraagt of ze er nog meer hebben is het antwoord altijd: 'nee'. De kinderen genieten er enorm van als je met hen speelt en aandacht en knuffels geeft, iets wat ze vaak thuis missen.
Met de oudere eco girls hebben we bij Wifred en Christine thuis zelf pizza's gemaakt. De meeste van hen hadden geen idee wat ze moesten doen. Zelfs toen de pizza voor hun neus stond om op te eten, keken ze alsof ze nog nooit een pizza hadden gezien en die al helemaal niet met mes en vork hadden gegeten. Wilfred en Christine nemen de boys en girls een keer per maand mee naar huis. Dit zodat ze kunnen ervaren hoe het is om in een normaal gezin te leven. Ze helpen dan ook mee met eten koken, afwassen etc. Een verrijkende ervaring voor hen.

De voorjaarsvakantie komt eraan en het project ligt dan een weekje stil. Wij mogen de auto van Johan en Sanne lenen voor een week, dus dat betekend FREEDOM! Maar dat betekend ook rijden aan de linkerkant van de weg en als bestuurder zitten aan de rechtkant van de auto. Na een test gedaan te hebben met een auto van de base, waar Jantine bijna heeft spookgereden en Linda de motoren lekker hard laat klinken, zijn we klaar om zelf te rijden. Die zondag gaan we met drie meiden van de base naar het strand in Hermanus. Twee uur hebben we daarvoor gereden, door de bergen, op de vluchtstrook, want daar rij je als je ziet dat iemand achter je harder gaat dan jij. Daarbij lopen en fietsen mensen hier op diezelfde vluchtstrook, naast de snelweg waar je 120 mag. Heel bijzonder! Wat een avontuur was dat, Jantine was de bestuurder en Linda de google maps. Het strand was prachtig, hoge golven en blauw, ijskoud water. Op het strand waren er ook prachtig rotsen die we hebben beklommen, met een adembenemend uitzicht. Wauw, echt het mooiste stukje schepping wat we ooit hebben gezien tot nu toe. Ook zijn we nog naar het walvissen festival geweest.
Waar we dachten in de verte een walvis te zien springen, dus we lieten onszelf in die waan. Toen we terug wilde rijden was de gordel van de bestuurder kapot, maar dat hebben we creatief opgelost. (Zie fotos) Ook heeft Jantine een vogel aangereden, wat zo'n klap was dat het nummerbord voor de rest van de weg verticaal heeft gehangen.
Eenmaal thuis zijn onze nieuwe kamergenoten er, twee meiden, een uit Amerika en een uit Noorwegen. Ontzettend gezellig en we hebben veel lol met elkaar.

Dinsdag zijn we met een overvolle auto naar de wijk Roodewal geweest. Dit is een ander gedeelte dan waar wij het project hebben. We gingen mee om te helpen bij een Soupkitchen. Daar aangekomen is het vooral weer veel knuffelen, dansen en spelen met de kinderen. Hierna hebben we het eten uitgedeeld aan de mensen in de wijk. We genieten ervan wanneer we met de kinderen spelen en er een glimlach op hun gezicht verschijnt.

Afgelopen zaterdag zijn we naar Paarl gegaan en hebben onze voorjaarsvakantie afgesloten met een chocolate tasting. We zijn daar met onze vriendin uit Finland heengegaan. Dat was een dag vol chocolade en ander eten. We hadden ons geen betere afsluiting van de vakantie durven wensen.

Thanks voor jullie lieve en leuke reacties! Wij waarderen het enorm dat jullie zo met ons meeleven/meelezen! Kijk ook vooral de 'base tour' bij onze video's, voor een impressie van ons leven hier.
Liefs uit Worcester